Main menu:

Du er her: Skred, flaumar og brevekstDen vesle istidaFlytting av stølar (1684)

Flytting av stølar (1684)

I 1684 fekk Grov og Bergset stølsrett i Geisdalen og Vanndalen fordi stølsbeita i Bergsetdalen var øydelagde av framrykkinga til breane. Rettsdokumentet syner òg at Flatejordi og mykje av Sperla var øydelagde av elva.

Avskrift

Nogle sager af Jostedal
Den hederlige Mand Hr Loadvig Christoffersen, paa sin Kiære Moders veigne ladit til Rette, Indstefner alle, Anders, og Endre Krechen, og Lars Espe at anføre deres Widne som hafuer besigted Een Støelsdal med nafn Jegersdal, nemblig lensmand Ole Aassen Jetmund og Jens Bersetter, om den uden Skade kunde taalle, at Knud Grof som af Snebreden hafuer mist sit Sætter, at benytte tillige med de andre, om Sumerz paa en sex Uggerstid, der Uden Skade, de vare deres vidne derum, at græss fantes Nog, saa det Uden skade vel kand ske ti hafuer Eieren, derudi Despenere etter sin Eggen begier.

Desslige efter hafuer snebreden Udtaget deres sættersæl paa Bærsetter, og derfore ladet med lensmanden og Knud Grof besogt Een Stulsdal kaldes Wandallen, bruges Under Qresten brurems iord, Bierg og Wandbierg, om formeldte bersettermænd (hafe) med deres Queg kunde beitte Uden uden de andres skade tillige med de andre, hertil form. tvende mænd suarede, til der nu faillede grass, men beytte uden skade, for have Eieren derudi Disponeres etter hendes begier, Michel Bierg hafuer og for Retten at bersettermænd og deres og queg maa fri Uden til hinder beitte fra og til sætter, hertil han sig forplichter.

Hr. Ludvig Christoffersen foregaf at en plads kaldet Flade Iorden hvoraf hans Moder haver ingen Retighed, men dog betalle Kg M’ skatter, Er og af Elfueløb Udtaget Een stordel af Sperlen, saa den ey Ham taalle den fattighed deraf nu gifues, form. te de Iorde partter kunde legges paa Anders Øfre Faaberegs Iord saa at deres tages. Mens bemd. Anders derimod … at hans Iord først af suorenskrifueren og dannemænd bør besigtes, førend Noget paa tagges, og andre Iorder saavelsom hans Iord maatte forfares.

Kjelde

Tingbok for Indre Sogn, 16 nr 14, 1684, fol. 38a, avskrift ved Alfred Espe. [Skanna original, Arkivverket]

Merknad

Avskrifta gjeld tre saker som var oppe på hausttinget for Luster og Jostedalen 5. november 1684, og dei var tekne inn for retten av Ludvig Christophersen Munthe på vegne av mor si, Birgitte Munthe, som åtte så godt som all jorda i Jostedalen.

I den fyrste saka har lensmann Ole Åsen, Jetmund Bergset og Jens Bergset vore på synfaring i Geisdalen for å sjå om stølen kunne tola at Knut Grov òg støla her. Stølen til Grov (i Bergsetdalen) var øydelagd av framrykkinga til breen, og han ynskte å kunne støla kring seks veker i Geisdalen. Vitna slo fast at det var nok gras slik at Grov kunne støla der utan at det var til skade. Desse vitna vart førte imot Anders Kreken, Endre Kreken og Lars Espe som nok var dei som hadde stølsretten i Geisdalen og slik sett ikkje hadde interesse av å måtte dele hamna med fleire.

Den andre saka gjeld stølen til Bergset (i Bergsetdalen), som òg var øydelagd av breen. I denne saka var lensmann Ole Åsen og Knut Grov vitna til Munthe, og dei hadde vore på synfaring i Vanndalen. Den var i bruk av Kristen Bruheim, Bjørk og Vamberg. Saka der galdt om dei nemnde Bergset-mennene (Jetmund og Jens) kunne støle der utan at det var til skade for dei andre. Til det svara dei to nemnde mennene (Knut Grov og lensmann Ole Åsen) at «til der nu faillede grass, men beytte uden skade», som iallfall må tyde at dei kunne beite utan at det var til skade. Mikkel Bjørk måtte forplikte seg til at dei to Bergset-mennene utan hinder kunne beite og ta seg til og frå stølen utan hinder.

Sidan vitna hadde sagt at det var nok beite i Geisdalen og Vanndalen til brukarane på Bergset og Grov, vert det slege fast at jordeigaren kan gjere desse omdisponeringane om ho ynskjer.

Den siste saka gjeld to gardar som var øydelagde av elva («af Elfueløb Udtaget». Det galdt fro det fyrste Flatejordi, der Munthe «haver ingen Retighed», som må tyda at ho ikkje hadde nokon inntekt fordi plassen ikkje var brukande, men likevel betalte ho kongelege skattar for garden. Det same galdt ein stor del av Sperla. Det var difor snakk om å leggja jordpartane på Anders Øvre-Fåberg. Men det ser ut til at Anders fyrst ville ha ei synfaring av sorenskrivaren og bønder («dannemænd») før det var aktuelt. 

Dette er den tidlegaste kjende skriftlege provet i Skandinavia på at framrykkande brear øydela produktivt jordbruksland (Grove 2004). Laberg (1944, s. 64) nemner at Grov fekk stølsrett i Geisdalen i 1684, men ikkje Bergset-saka. Eide (1955, s. 21) nemner både Grov og Bergset, men kort. Dokumentet er òg summarisk nemnt av Grove og Battagel (1983).

| |

Skriv ein kommentar