Main menu:
- Heim
- Bøker og blad
- Jostedalsrypa
- Jostedalsskildringa av Matthias Foss (1750)
- Stadnamn
- Jostedalen fram til 1500-talet
- Topografiske skildringar
- Skred, flaumar og brevekst
- Kyrkjehistorie
- Målreising
- Jostedal kommune
- 1814, 1905, val og folkerøystingar
- Folk, gardar og stølar
- Samferdsel og reiseliv
- Bank og næringsliv
- Kraftutbygging
- Kulturminne
- Fangstanlegg i fjellet
- Bilete
- Utstillingar
- Om laget
- Om nettstaden
- Kontakt/styre/konto
- Peikarar
Undersider for Kyrkjehistorie:
Jostedalen i Amtmandens Døttre (1855)
«Gud, søte Sofie, hvad feiler dig?»
«Intet… Intet… Jeg tenkte kun… Jeg tenkte på – når du også snart reiser, så blir jeg ganske forlatt.»
«Tal ikke om det, Sofien min, vi vil aldri, aldri skilles. Min hytte blir aldri så snever at det jo er plass til dig også… Du, han og jeg, hvilket lykkelig kløverblad! Men akk, arme Adolf, ikke engang Justedalen!… Vi kan vente en god stund innen han får noe!»
Kjelde
Collett, Camilla. (1995). Amtmandens Døttre. Oslo: Gyldendal, side 223. [Fulltekst i NBdigital.]
Merknad
Utbrotet i Amtmandens Døttre kjem frå den gifteklare Amalie, som er ute av seg fordi kapellanen Adolf slit med å få seg prestekall. Slik kom Jostedalen inn i ein av hovudverka i norsk litteratur på 1800-talet.
Prestedottera Camilla Collett (1813-1895) var syster av den fem år eldre Henrik Wergeland. Han søkte prestekallet i Jostedalen i 1834 utan å få det. Av dei fire embeta Wergeland søkte i 1834, var han truleg nærast å få Jostedalen, som han hadde som siste prioritet, men han fekk ikkje det prestekallet heller. Så det er ikkje usannsynleg at det var slik Jostedalen kom inn i Amtmandens Døtrer 20 år seinare.
| |
Kjeldereferanse
Publisert av Oddmund, 20.07.2009 (sist endra 20.07.2009)
Skriv ein kommentar